Positiever imago voor hoortoestellen
Stan van Kesteren deelt op basis van eigen ervaring en die van slechthorenden in zijn omgeving zijn visie, overpeinzingen en adviezen over leven en werken met gehoorverlies. Via de nieuwsbrief Succesvol Slechthorend kan je je wekelijks door hem laten inspireren. Nu schrijft hij een column voor Hoormij∙NVVS. Dit keer over een positiever imago voor hoortoestellen. Wat als je die dure zendtijd die besteed word aan hoortoestellen gebruikt om de beeldvorming van minder horen positief te veranderen?
Tekst Stan van Kesteren
Positiever imago voor hoortoestellen
Een jonge vrouw in tenniskleding staat voor een tv en drukt op de volumeknop van haar afstandsbediening. Verderop staat een groepje vrouwen van dezelfde leeftijd, haar tennisclubje waarschijnlijk, die verbaasd in haar richting kijken. Alsof je door hun ogen kijkt, zie je de vrouw van gedaante veranderen: ze transformeert in een oudere vrouw met grijs haar. Dan hoor je een mannenstem: ‘Kijk. Zonderrr hoortoestel, dan lijk je pas oud!’ Dit is blijkbaar hoe deze audiciensketen hoortoestellen denkt te verkopen. Ze spelen met tv-reclames in op negatieve beeldvorming rondom gehoorverlies, om mensen vervolgens aan te moedigen hun gehoor te laten onderzoeken. Alleen versterken ze daarmee juist een misvatting: dat gehoorverlies iets is dat alleen bij ouderen voorkomt en dat het iets is om je voor te schamen.
Dure zendtijd
Wat nu als je die dure zendtijd gebruikt om de beeldvorming positief te veranderen? Dat je laat zien dat mensen met een hoortoestel meer uit het leven kunnen halen? Laat mensen zien die zich niet schamen voor hun hoortoestel, maar er juist blij mee zijn en het de normaalste zaak vinden.
Anna Drijver
Actrice Anna Drijver (39) associeerde gehoorverlies ook met oud zijn. Maar toch besloot ze haar gehoor te laten onderzoeken en kreeg ze onlangs haar eerste hoortoestel. In een interview met de Amsterdamse krant Het Parool vertelde zij over haar keuze om er open over te zijn. Op de eerste dag dat ze haar hoortoestellen in had, zag ze bij de zwemles een kindje met hoortoestellen. Ze zei: “Hé, hebben we nou dezelfde?’” Dat was voor haarzelf een soort therapie, om het te accepteren. Omdat ze er nog heel onwennig over was. Ze zag dat kindje helemaal oplichten. Hij zei: ‘Nee, want ik heb zilveren!’ “Kijk nou, deze meneer van drie heeft het al zijn hele leven en ik heb ze één dag. Ik kom pas net kijken”, dacht ze. In hetzelfde interview vertelt ze dat ze het moeilijk vindt om te accepteren, maar zegt ze ook dat we ernaar toe zouden moeten dat het net zo gewoon is om iemand met een hoortoestel te zien als iemand met een bril.
Tijd voor een overstap
Daar ben ik het mee eens. Mensen zoeken te laat hulp als ze te maken krijgen met gehoorverlies, en dat moet veranderen. Weg met reclames voor kleine, bijna onzichtbare hoortoestellen. Een positiever imago van hoortoestellen, dat is volgens mij wat er nodig is. Hoorwinkels kunnen daar met hun reclames een belangrijke rol in spelen. Ik was zelf bijna mijn hele leven klant bij de hoorwinkel van de eerder genoemde reclame. Maar met zulke marketing, en het besef dat er veel betere (zelfstandig) audiciens waren, was het voor mij tijd voor een overstap. Een audicien die zich echt verdiept in wat jij nodig hebt, dat is goud waard.
Succesvol slechthorend
Via de nieuwsbrief Succesvol Slechthorend kan je je wekelijks door hem laten inspireren. Abonneer je gratis via succesvolslechthorend.nl
Lees ook:
Publicatiedatum: 21 september 2023