Surfersoren: mooi dat je lijf zoiets doet, maar wel onhandig

Het was kerst 2019 toen Myrthe van Doesburg (35) met haar man en schoonouders de zon opzocht om te genieten van een paar dagen zeilen, duiken en wakeboarden. Sporten die ze al jarenlang met veel plezier beoefende. De laatste twee dagen kreeg ze last van oorontsteking. “Kan gebeuren, dacht ik. Ik had er eerder nooit last van gehad.” Maar er bleek toch iets anders aan de hand te zijn.

Tekst Isabel Timmers Beeld eigen beeld

Het vliegen op de terugweg maakte het er niet beter op en toen ze na een week nog steeds het gevoel had dat ze in een vissenkom leefde, ging ze toch maar naar de huisarts. Ze kreeg druppels, een antibioticakuur en haar oor werd uitgespoten. Maar in plaats van dat het beter ging, namen de klachten alleen maar toe. “Een oor zat helemaal dicht, het andere bijna helemaal.”

‘Je hebt een surfersoor’

Na een week of zeven kwam Myrthe bij een KNO-arts in haar woonplaats Amsterdam, Eize Wielinga. “Die zei meteen: je hebt een surfersoor. Daar had ik nog nooit van gehoord. Maar het klonk niet onlogisch met mijn sportverleden. Eén van de mogelijke verklaringen voor een surfersoor is dat je lichaam probeert om je trommelvlies te beschermen tegen het vele water door op het oorbot bultjes - verhardingen - te laten ontstaan. Mooi dat je lijf zoiets doet, maar wel onhandig.” 

Operatie van drie uur

De behandeling bestaat uit operatief de bultjes weghalen. “Ik heb veel vertrouwen in deze arts. Als er iemand in mijn oor moet hakken, dan maar hij. Alleen dacht ik eerst dat het een kwestie was van even verdoven en klaar. Maar het was een drie uur durende operatie. Per oor. En ze worden niet tegelijk gedaan. Toen ik wakker werd had ik een groot verband op mijn oor en de binnenkant van mijn oor zat vol watten die er twee weken moesten blijven zitten. Achteraf snap ik wel waarom: het oor is supergevoelig en de huid in mijn oor was heel dun. Dat heelt langzaam. Na een maand durfde ik voor het eerst voorzichtig met mijn pink in mijn oor te voelen en was verrast: oh, is dit zoals een gehoorgang hoort te zijn? Vroeger kon ik nooit in mijn oor voelen, ook oordoppen indoen was lastig. Blijkbaar zaten die botheuveltjes er al lang. Wel bijzonder dat ik nooit eerder klachten heb gehad.”

Herstel onderschat

Na de operatie was Myrthe twee weken helemaal doof aan één kant door het verband en de watten. Slapen was ook lastig. “Ik heb het herstel wel wat onderschat. Maar ik ben blij dat ik het heb laten doen, want de ontstekingen zijn nooit meer teruggekomen. Achteraf bleek dat die zure druppels en het uitspuiten de boel alleen maar erger hebben gemaakt. De antibiotica heeft wel goed werk gedaan, maar had moeite om bij de ontsteking te komen door de botbulten.” Haar ene oor is nu helemaal vrij van de bultjes, in het andere zit nog een hobbeltje tegen haar trommelvlies aan. Daarvoor wil ik nog een keer terug naar de KNO-arts, om te kijken of die er ook nog voorzichtig uit kan worden gehaald. Want dat stukje bot duwt op het trommelvlies, dat daardoor wat naar binnen klapt.”

Tinnitus

Myrthe kreeg na de operatie tinnitus. “Ik dacht zelf dat de piep kwam doordat het trommelvlies was beschadigd. Maar dat was nog heel. Doordat ik zo lang niets kon horen zijn mijn hersenen waarschijnlijk fantoomgeluid gaan maken. Ik zal waarschijnlijk de rest van mijn leven die piep houden.” Ze bleek ook lichte gehoorschade te hebben. “Van de tinnitus heb ik de laatste weken weer meer last. Ik ben verkouden geweest en dat slaat dan sneller op mijn oren. Ik merk het ook als ik niet zo lekker in mijn vel zit, ook dan neemt de tinnitus toe. Ik zie het maar als een alarmsysteem van mijn lichaam om beter voor mezelf te zorgen. Wat ik wel echt mis, is de stilte in de natuur. Er is nu altijd geluid.”

Automatisch jezelf aanpassen

Nog voor de operatie - toen haar beide oren door de ontsteking dichtzaten - begon ze te beseffen hoe heftig het is als je niet goed kunt horen. “Ik werkte toen nog bij een bank en moest een presentatie geven. Meteen aan het begin zei ik: ‘Ik heb een dubbele oorontsteking, dus als je vragen hebt, steek dan je hand op, ik hoor je niet altijd of kan niet inschatten waar het geluid vandaan komt.’ En ik was kapot-moe. Alsof je continu met een koptelefoon met noise cancelling rondloopt. Ik begon te snappen hoe slechthorendheid je leven beïnvloedt en hoe je je automatisch begint aan te passen. Zo merkte ik dat ik in een groep vanzelf met mijn goede oor naar de anderen ging zitten. En met de tinnitus zoek ik bijvoorbeeld in een bar altijd het rustigste plekje op. Het grappige is: als mijn kat naast mijn hoofd ligt te spinnen, dan helpt dat als white noise, het maskeert de piep.

Oordoppen

Om haar oren niet verder te beschadigen is Myrthe nu heel voorzichtig en draagt ze vaker oordoppen om haar gehoor te beschermen. “Ik mag alles weer, ook vliegen, want van binnen is er niets kapot. Als ik weer veel in het water zou liggen, is er een kans dat bultjes terugkomen. Maar door een hernia was ik al gestopt met fanatiek surfen. Tegenwoordig ben ik een echte wielrenfanaat. Een haarband of muts houdt dan de kou en de wind uit mijn oren.”

Fondsenwerving

Myrthe werkt nu als projectmanager Communicatie en Partnerships bij het Jeugdfonds Sport en Cultuur. Dat is er voor kinderen die het thuis niet zo breed hebben. “Begin dit jaar kwam ik via De Nieuwe Gevers - een platform waar je in plaats van geld, je skills kunt doneren - ineens Hoormij∙NVVS tegen. Daar had ik eerder zoveel aan gehad toen ik meer wilde weten over de tinnitus. Via de Hoormij website ben ik uiteindelijk uitgekomen bij het MUMC+ Tinnitus Centrum, voor een onderzoek en verschillende consulten met KNO-artsen, audiologen en psychologen. Ik voelde dat ik iets terug wilde doen en heb geholpen met fondsenwerving, iets waar ik door mijn werk veel van weet.”

Onbekend fenomeen bij huisarts

Heeft ze nog een tip voor lotgenoten? “Ik ben een tijd echt pissig geweest op de huisaarts en de assistente vanwege de verkeerde diagnose en behandeling. Gelukkig is mijn trommelvlies wel intact gebleven, maar ik blijf me afvragen of de tinnitus minder of er misschien wel helemaal niet zou zijn geweest als ik meteen de juiste behandeling had gekregen. Tegen iedereen die veel aan watersport heeft gedaan en oorontstekingen heeft, zou ik willen zeggen: wijs je huisarts op de mogelijkheid van surfersoren. Ze kennen het fenomeen vaak gewoon niet. Bij mij werd de botgroei aangezien voor een zwelling. Probeer een doorverwijzing te krijgen voor de KNO-arts, die kan snel de goede diagnose stellen.”
Door: marjolijnPublicatiedatum: 12 december 2022