Gehoorverlies geen belemmering, juist niet
Begrip, vertrouwen en liefde. Dat zijn de sleutelwoorden in het leven van en in de liefde tussen Marian van de Vijver (55) en Anita de Bruijne ( 53). Ze leren elkaar in 1999 kennen als Marian reageert op de oproep van Anita voor deelname aan een wandelclub in Zeeland. Na een paar wandeltochten slaat de vonk over. Marian: “Ik merkte dat ik haar heel leuk vond. Tijdens die wandelingen hebben we intensief met elkaar gesproken. We hadden een klik.” Dat Anita slechthorend is, is voor Marian geen belemmering. Marian: “Ik heb daar nooit over nagedacht. Het was gewoon een gegeven.”
Tekst: Marjolijn Dekker
Anita heeft al van kleins af aan een gehooraandoening, een gevolg van de vele oorontstekingen die ze had als kind en als jongvolwassene. Marian: “Haar gehoor is in de loop van de tijd wel verslechterd. Toen ik haar ontmoette had ze één hoortoestel, nu heeft ze er twee. Zelf benoemt ze haar rechteroor als ‘goede oor’ (60db verlies) en links haar ‘slechte’ (90db verlies). Als we bijvoorbeeld wandelen of op een verjaardag zijn, houden we er rekening mee wat een fijne plek is voor haar om te gaan zitten en waar ik dan plaats neem. Meestal tegenover haar.”
'Dat hoort ze niet'
Na ongeveer een jaar op en neer reizen tussen Kloetinge, de woonplaats van Anita, en Terneuzen, waar Marian woonde, trok Marian in bij Anita. “Na jarenlang in de verpleging te hebben gewerkt, in een ziekenhuis in Terneuzen, vond ik een baan bij een verzorgingstehuis in Goes. Ik miste de medische kant van mijn vak en stapte over naar een ziekenhuis in Bergen op Zoom. Daar heb ik niet lang gewerkt. Ik liep tegen mijn grenzen aan en belandde in een depressie.” In 2004 laat Marian zich omscholen tot administratief medewerker en gaat als vrijwilliger aan de slag. In 2005 is hun geluk bekroond als Anita bevalt van een prachtige zoon, Joris, van wie Marian adoptiemoeder is. Marian neemt het grootste deel van de zorg op zich. Joris is rustig van aard en ontwikkelt zich tot een serieuze, gevoelige jongen. In relatie tot de gehooraandoening van Anita merken ze wel dat hij sneller met verhalen naar Marian komt. Veel en snel praten is voor Anita niet te volgen. Marian: “Daar moeten we rekening mee houden. Ik zeg nog wel eens tegen Joris: ‘Dat hoort ze niet, ga nog eens naar haar toe en zeg het opnieuw.’ Soms gaat dat ten koste van de spontaniteit.”
Vermoeid
Anita werkt ook in de gezondheidszorg, bij een kleine organisatie met dienstverlening in de thuiszorg. Marian: “Ze heeft veel één op één contacten met cliënten. Ze heeft er plezier in. Al loopt haar slechthorendheid wel als een rode draad door haar leven. Aan het einde van de dag, vaak het moment om haar administratie te doen, komen haar collega’s kletsend binnen. Gezellig, maar voor Anita lastig om zich te concentreren. Dat vraagt aanpassing. Als ze thuis komt, heeft ze ook even tijd nodig om tot zichzelf te komen. Vermoeidheid speelt hierbij een rol. De vele contacten, het over een weer gepraat en alle bijgeluiden op haar werk kosten veel energie.” Om rust in te bouwen in haar werkende leven volgde Anita een opleiding tot pedicure. Inmiddels heeft ze twee parttime banen: in de thuiszorg en als pedicure, vanuit huis. Marian heeft sinds 2009 een baan in de kinderopvang. Er is balans.
Onderling vertrouwen
Tijdens het gesprek voeren harmonie en onderling vertrouwen de boventoon. Hoe het kan dat zij, ondanks de hobbels in hun leven, toch zo’n sterke relatie hebben? Marian: “We hebben elkaar altijd goed aangevoeld. Zelf ben ik ervan overtuigd dat het ook met karakter te maken heeft. Hoe goed je jezelf kent en hoe open je staat voor de ander.” Op de vraag of de slechthorendheid van Anita geen belemmering is voor haar of voor hun relatie antwoordt Marian: “Juist niet, het maakt dat we bewust de tijd nemen om met aandacht naar elkaar te luisteren. Natuurlijk is Anita wel eens verdrietig als Joris en ik met elkaar iets bespreken wat ze niet kan volgen, en zijn er soms misverstanden, maar we spreken dit altijd uit en letten erop dat we elkaar niet uit het oog verliezen.”
Tips van Marian
- Kijk elkaar aan als je met elkaar praat.
- Let op een goed mondbeeld, houd bijvoorbeeld geen hand voor je mond tijdens het spreken.
- Maak gebruik van aanvullend hulpmiddelen waar nodig. Denk aan een telefoon met een volumeknop, een trilwekker of een ringleiding voor tv- en radio.
- Blijf open staan naar elkaar en neem de tijd.
Relevante links
Publicatiedatum: 06 juni 2019