Ik krijg er een halve wereld bij dankzij de BCD
Een KNO-arts of audioloog kan een botverankerd hoorsysteem voorschrijven als een gewoon hoortoestel niet te verdragen is. Bijvoorbeeld bij regelmatig terugkerende looporen en/of ontstekingen. Sommige mensen zijn allergisch voor het materiaal van een oorstukje en krijgen daardoor eczeem in de gehoorgang. Ook voor mensen met een aangeboren incomplete of afwezige gehoorgang kan een BCD uitkomst bieden. Een voorwaarde is dat het binnenoor redelijk goed functioneert. Met behulp van een BCD is het geluid van de dove zijde, via beengeleiding, te geleiden naar het binnenoor van het horende oor. Bij mensen met éénzijdige doofheid (SSD) is deze hooroplossing uitgebreid te testen via een BCD op een beugel.
Ilse Borst (34) woont samen met haar hond Chase, een Bull Terriër in Noord Holland. Ze is afgekeurd en werkt als vrijwilliger vanuit huis als recensent. “Ik ben geboren met aan mijn rechteroor een congenitale gehoorgangatresie (een gesloten gehoorgang) en afwezige en incomplete gehoorbeentjes. Ook heb ik bovenin mijn oorschelp bijna een tweede gehoorgang die blind eindigt. In 1997 ben ik hieraan geopereerd. Toen is mijn gehoorgang geopend én zijn mijn gehoorbeentjes en trommelvlies gemaakt van donorweefsel. Aan de onvolmaakte tweede gehoorgang is niets gedaan. Hier heb ik ook niet zoveel last van. In theorie was mijn gehoor dus weer goed. De KNO-arts vertelde me als kind dat mijn linkeroor altijd extra hard heeft gewerkt om mijn rechteroor te compenseren. Dus mijn rechteroor kwam in mijn beleving ook na de operatie niet echt op gang, omdat mijn linkeroor zo sterk ontwikkeld was. Voor mijn gevoel ben ik dus altijd even doof geweest.”
Doodeng
In mei 2018 zag de KNO-arts in Alkmaar afwijkingen op de scan. “Ik werd terug gestuurd naar het Radboud ziekenhuis in Nijmegen waar ik destijds geopereerd ben. Mijn gehoor rechts bleek drastisch verminderd. Ik kreeg een verwijzing voor een regulier gehoorapparaat, maar dat bleek onmogelijk, omdat ik veel ontstekingen in m'n oor heb. Bij luchtgeleidingsverlies is een compleet dichte oordop namelijk gewenst. Er was nog een tweede optie, een BCD. Geen idee wat het precies was. Doodeng vond ik het. Het is niet als een normaal gehoorapparaat dat je uit je oor haalt en in de kast legt als het even niet fijn voelt. Zo’n schroef zit echt vast in je hoofd. Maar toch was er eigenlijk geen twijfel over mogelijk dat ik dit wilde doen. Al kwam die overtuiging wel pas ná de gesprekken die ik had met twee ervaringsdeskundigen.
Testfase
Alleen al de testfase deed zoveel met mij. En niet alleen met mij, ook met mijn ouders. Via het Radboud kreeg ik een verwijzing naar het AMC in Amsterdam. Hier kreeg ik de mogelijkheid om de processor te testen via een testband. Dit blijkt nog niet overal de gang van zaken. Online lees ik ervaringen van anderen die veel verschil laten zien in het verloop van het BCD-traject. De ene test op voorhand de processor met een testband, waar de ander de processor achteraf test op de schroef. Toen de eerste testband op mijn hoofd werd gezet en aan ging, zaten mijn moeder en ik te huilen als twee kleine meisje. En toen ik later mijn vader belde met de testband op mijn hoofd, met de telefoon expres aan mijn slechte kant, kwamen opnieuw de tranen. Ik krijg er straks letterlijk een halve wereld bij. En wauw, dan schrik je toch hoeveel je eigenlijk mist.”
In december 2018 is Ilse geopereerd.
Relevante links
Publicatiedatum: 18 februari 2019