Ondanks progressief gehoorverlies en tinnitus blijft Bien dansen
Bien (14) danste twee jaar in een streetdance-selectieteam. Nog steeds is dansen haar passie, net als naar muziek luisteren. Ondanks haar progressief gehoorverlies (nu 90 dB verlies aan beide oren) en tinnitus blijft ze daar van genieten. “Ik ben al blij dat ik de afgelopen jaren muziek kon luisteren. En als ik een keer een CI krijg, zal ik daar ook wel aan wennen.”
Bien werd horend geboren, maar de postnatale gehoortesten zorgden al snel voor vraagtekens. Artsen dachten eerst aan middenoor problemen en Bien kreeg buisjes. Maar toen ze drie was, bleek het probleem toch in het binnenoor te zitten en kreeg ze haar eerste hoortoestellen. “In het begin wilde ik die niet in. Maar toen het uiteindelijk wel lukte, begon ik blijkbaar ineens geluiden te maken en te doen alsof ik drumde.” Haar moeder Agnès vult aan: “Dat was ons geluksmoment. En door het besef dat de hoortoestellen hielpen, werd Bien zelf ook nieuwsgieriger.”
Streetdance
Op haar vijfde ging Bien op ballet. “Maar dat vond ik te langzaam”, vertelt ze. “Ik wilde meer pit en begon met streetdance bij een geweldige dansschool, BeatZone.” Ze kreeg al snel de hoofdrol in een dansshow. “Stond ze daar in haar eentje op dat grote podium van de Meervaart, apetrots was ik”, vertelt Agnès. De dansleraar vroeg Bien voor het selectieteam. “Dat heb ik twee jaar gedaan. Dan moesten we wekelijks naar wedstrijden in het land. Voor vijf minuten op het podium moest je er de hele dag zijn. Die lawaaiige omgeving was voor mij te veel. Nu zit ik weer in een gewoon team met mijn vriendinnen. De dansleraar vond het heel jammer, maar ik miste de lol. Het gaat mij niet om prijzen winnen. Ik dans liever in een lekker klein groepje in een kleine zaal. Dansen is voor mij makkelijk, Ik hoef alleen maar de leraar na te doen.”
Cochleair implantaat
“Als ik dans, vergeet ik alles om me heen. Ik luister ook heel graag naar muziek, allerlei muzieksoorten, van lounge tot rap. Vooral de beat is voor mij heel belangrijk, naar de tekst luister ik niet. Door het progressief gehoorverlies zal Biens gehoor op termijn verder achteruit gaan en mogelijk wegvallen. Dan komt een cochleair implantaat (CI) in beeld. “Daar word ik nu elk jaar voor getest. Met een CI schijn je minder goed muziek te kunnen horen. Maar ook daar zal ik wel aan wennen als het zover is.”
Bondgenoten
Bien ging naar een reguliere basisschool en op woensdagen naar de Professor Burgerschool voor slechthorende kinderen. ”Ik kon wel goed de verschillen zien. Op een slechthorende school is het fijn dat iedereen is zoals jij. Maar ik wil ook zo normaal mogelijk behandeld worden en dat gaat weer beter op een gewone school. Ik zit nu op een middelbare school met kleine klasjes, een particuliere school waar bijvoorbeeld ook kinderen met dyslexie zitten. Die zit hier vlakbij, ik hoef maar een paar minuten te fietsen.” Bien ontmoette er ook een paar kinderen met een CI. “Daar had ik wel meteen een band mee. Net als met mijn vriendin die ook slechthorend is. We zijn bondgenoten.”
Stethoscoop
“Op school heb ik een presentatie gehouden over mijn slechthorendheid. Dan wist in een keer de hele klas het. Wel een beetje eng, maar ook fijn. Ik heb ze ook met een stethoscoop laten horen wat ik hoor met hoortoestellen. Het was best schrikken dat alle geluiden even hard binnenkomen. Net zo hard als wanneer een docent moet niezen of hard roept terwijl hij de soloapparatuur voor Bien omheeft. “Ik heb ook wel eens gehad dat een leraar met de solo om naar het toilet ging”, zegt ze met een vies gezicht. Lachend: “Maar bij het afluisteren op de gang is het juist wel handig. Als ik wat laat ben, vind ik het soms wel eng om dan nog de solo te geven aan de docent. Dan wil ik de les niet verstoren. Maar het helpt wel. Bij de solo die ik nu heb, hoef je hem alleen maar met een schuifje aan en uit te zetten, lekker makkelijk.”
Tinnitus
Sinds een aantal jaren heeft Bien ook last van tinnitus. “Vooral als ik ga slapen, overdag is er genoeg afleiding. Als ik bed lig en er last van heb, dan kijk ik nog een serie voor de afleiding. Dat helpt echt. Of mijn moeder masseert mijn voeten. Daar ga ik dan met mijn gedachten naar toe. Ik heb een keer een kussen met muziek erin geprobeerd, maar dan was het geluid voor mij weer te zacht. Ik probeer positief te zijn en met de tinnitus te praten. Dat was een tip van de audioloog. Mijn tinnitus is heel onvoorspelbaar. Soms heb ik er weken geen last van. Ik hoor ook verschillende tonen meestal een hoge piep. Soms kort, dan weer lang. Mijn vriendin die ook slechthorend is, heeft ook tinnitus. Zij heeft er heel veel last van. Gelukkig kunnen we het er samen over hebben. Je begrijpt elkaar.”
Tips van Bien
- Leg uit hoe het zit met je gehoor en laat anderen weten wat goed voor jou is. Als ik op een feestje ben en ik word moe of vind er niks meer aan, dan ga ik gewoon. Daar ben ik heel eerlijk in. Dan is het voor anderen ook geen probleem. Al vinden ze het misschien jammer, ze snappen wel dat het met mijn gehoor moeilijk is.
- Vraag je docent om duidelijk te praten, liefst zonder baard en niet met een boek voor hun gezicht. En vraag of ze niet willen praten als ze iets op het bord schrijven en je hun mond niet kan zien.
- Ik vind het vervelend als ik iets niet versta en iemand zegt ‘laat maar’. Daar ben ik allergisch voor. Alsof ik dom ben en het niet snap. Dan vraag ik of ze het toch nog een keer willen herhalen. En ik let goed op stem en mondbeeld.
Dit artikel verscheen eerder in Hoormij Magazine.
Relevante links
Door: marjolijnPublicatiedatum: 27 september 2018