Postlinguale doofheid

Een postlinguaal dove is iemand die doof is geworden nadat hij zich gesproken taal eigen heeft gemaakt. De belangrijkste periode voor eerste taalverwerving bij een kind is tot circa het zesde levensjaar. Doordat de basis voor gesproken taal in deze periode gelegd wordt, kunnen postlinguaal doven vaak accentloos spreken. Zonder ondersteuning van een logopedist kan wel de intonatie na verloop van tijd enigszins afvlakken. Dit komt doordat de eigen uitspraak niet meer gehoord en geverifieerd kan worden.

Zie ook prelinguaal.